ΝΑΡ: Για το εργατικό αντίπαλο δέος στην καπιταλιστική κρίση
Με επιτυχία πραγματοποιήθηκαν οι εργασίες του Πανελλαδικού Σώματος του ΝΑΡ για την «Kαπιταλιστική κρίσηκαι την Αριστερά», το Σαββατοκύριακο 2-3 Απρίλη στη Γεωπονική. Μεγάλη συμμετοχή αγωνιστών, μελών και φίλων του ΝΑΡ, πλούσιος διάλογος. Ο διάλογος συνεχίζεται, στην πορεία προς το 3ο Συνέδριο του ΝΑΡ.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ
Oλοκληρώθηκαν το απόγευμα της Κυριακής 3 Απρίλη οι εργασίες του Πανελλαδικού Σώματος του ΝΑΡ με θέμα «Καπιταλιστική κρίση και Αριστερά». Στο Σώμα έγινε μια πολύ πλούσια συζήτηση πάνω στο Κείμενο Εργασίας που κατέθεσε η Επιτροπή Θέσεων και η Πολιτική Επιτροπή. Εκατοντάδες αντιπρόσωποι των οργανώσεων βάσης του ΝΑΡ και της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση αλλά και προσκαλεσμένοι άκουσαν, συζήτησαν και προβληματίστηκαν πάνω σε κομβικά και κρίσιμα ζητήματα της ταξικής πάλης και της περιόδου. Ιδιαίτερα στοιχεία αποτέλεσαν η μαζική συμμετοχή νεολαίας και οι ομιλίες προσκεκλημένων αγωνιστών που δεν είναι ενταγμένοι στο ΝΑΡ, καθώς και των οργανώσεων συνιστωσών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Συνολικά πάνω από 50 ομιλίες πραγματοποιήθηκαν στη διήμερη διαδικασία. Οι εργασίες του Σώματος ολοκληρώθηκαν με την υπερψήφιση του Κειμένου Εργασίας για την καπιταλιστική κρίση, ως βάση για την παραπέρα ανάπτυξη των ντοκουμέντων του επερχόμενου 3ου συνεδρίου του ΝΑΡ.
Οι δυνατότητες αλλά και οι δυσκολίες της εποχής βγήκαν στην επιφάνεια έντονα μέσα από τις παρεμβάσεις των αντιπροσώπων, επιβεβαιώνοντας τη βασική διαπίστωση της εισήγησης ότι: «Στην εποχή μας ωριμάζει μια ποιοτικά ανώτερη σύγκρουση των δυνάμεων του κεφαλαίου και της εργασίας, καθώς καθένα από τα δύο αυτά στρατόπεδα έχει συσσωρεύσει και παρατάσσει στο πεδίο της ταξικής πάλης ποιοτικά υπέρτερες δυνάμεις».
Τριάντα μήνες μετά την εκδήλωση της κρίσης, τα παγκόσμια μέτρα για την υπέρβασή της και τους τριγμούς στην ΕΕ, ένα χρόνο μετά το Μνημόνιο και λίγες μόνο μέρες μετά την έγκριση του πανευρωπαϊκού Μνημονίου διαρκείας υπό τον τίτλο «Σύμφωνο για το ευρώ», η κρίση αποδεικνύεται πως έχει σκληρό κι ανθεκτικό πυρήνα. Αυτός βρίσκεται όχι στη χρηματοπιστωτική σφαίρα αλλά στην πτώση της καπιταλιστικής κερδοφορίας, στην υπερσυσσώρευση κεφαλαίων που δεν μπορούν να επενδυθούν με ικανοποιητικό για το κεφάλαιο ποσοστό κέρδους.
Στο κείμενο εργασίας που εγκρίθηκε, τονίζεται χαρακτηριστικά: «Η καταιγίδα των εξελίξεων δείχνει πως το χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό, δεν είναι θλιβερό προνόμιο της Ελλάδας ή του ευρωπαϊκού νότου. Εξελίσσεται σε οργανική κι ανίατη ασθένεια του καπιταλισμού συνολικά. Αποτελεί σύμπτωμα της κρίσης, ράπισμα στην ιστορική αισιοδοξία του καπιταλισμού αλλά και μηχανισμό έντασης της εκμετάλλευσης και ανακατανομής της αποσπώμενης υπεραξίας ανάμεσα στο βιομηχανικό και το χρηματοπιστωτικό τομέα, στο εγχώριο και το διεθνές κεφάλαιο. Η πάλη για τη μη αναγνώριση, τη συνολική διαγραφή κάθε μορφής χρέους –ως καίριο πολιτικό μέτωπο αναμέτρησης με την επίθεση κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ και αντίστασης στην εθνική και διεθνική εκμετάλλευση– συνδέεται άρρηκτα με το συνολικό αγώνα για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης, με τις άλλες αιχμές και την προοπτική αυτού του αγώνα και δεν μπορεί να στριμώχνεται σε εθνικο-ανεξαρτησιακές, διαχειριστικές ή κοινοβουλευτικού τύπου λογικές και διαδικασίες».
Όπως ήταν φυσικό ιδιαίτερος ήταν ο προβληματισμός για την εργατική αντικαπιταλιστική απάντηση που θα πρέπει να συγκροτηθεί. Ιδιαίτερα μετά το περίφημο «Σύμφωνο για το ευρώ», όλα δείχνουν ότι οδεύουμε προς μια Ευρωπαϊκή Ένωση ασύγκριτα πιο εκμεταλλευτική, ανισόμετρη και αντιδραστική, ως έκφραση του κοινωνικού κανιβαλισμού που διακρίνει τον καπιταλισμό συνολικά στη νέα εποχή. Η εξέλιξη αυτή αναδεικνύει την ουτοπία περί «πραγματικής σύγκλισης ή δημοκρατικής επανίδρυσης» της ΕΕ, ως επικίνδυνο αποπροσανατολισμό για το εργατικό και λαϊκό κίνημα.
Το πρόβλημα που τίθεται για την Αριστερά και το εργατικό κίνημα δεν είναι γενικά η «σωτηρία της χώρας από το χρέος», η βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς της και η παραγωγική της ανασυγκρότηση εντός των πλαισίων της αγοράς, της εκμετάλλευσης, της ατομικής ιδιοκτησίας, της ΕΕ. Αλλά το πώς η πάλη για την ήττα, την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης θα οδηγήσει σε κατακτήσεις που απαιτούν οι εργατικές και νεολαιίστικες ανάγκες και σε μια κοινωνική και πολιτική δυναμική ανατροπής της αστικής κυριαρχίας, εργατικής εξουσίας και κομμουνιστικής χειραφέτησης.
Στο πλαίσιο αυτό, από πολλές ομιλίες τονίστηκε η ανάγκη για ανταπόκριση στις προκλήσεις και τις ανάγκες των καιρών, με ένα άλμα στην παρέμβαση της επαναστατικής Αριστεράς, που να διεκδικεί την προβολή της αναγκαιότητας, της δυνατότητας και της τάσης της κομμουνιστικής διεθνιστικής απελευθέρωσης στην εποχή μας, ως τη μόνη προοπτική που απαντά στην κρίση, αλλά και στον ίδιο τον καπιταλισμό, την αιτία της κρίσης και όλων των δεινών που πλήττουν την κοινωνική πλειοψηφία. Να προβάλλει την αντικαπιταλιστική επανάσταση, ως το ποιοτικό άλμα της ταξικής πάλης που απαιτείται για την εγκαθίδρυση της εργατικής εξουσίας και το άνοιγμα του δρόμου για τους κοινωνικοπολιτικούς μετασχηματισμούς της μεταβατικής περιόδου που οδηγούν στην εργατική δημοκρατία και την κομμουνιστική διεθνιστική απελευθέρωση. Να ανιχνεύει το δρόμο του επαναστατικού αγώνα, της επαναστατικής τακτικής για την ανατροπή της αντεργατικής τομής του κεφαλαίου, για την ανατροπή της πολιτικής κυβερνήσεων, ΕΕ, ΔΝΤ, κεφαλαίου, ως δρόμο μαζικής πολιτικής πάλης για τις ανάγκες και τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Ο στόχος της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ, επιχειρεί να συμπυκνώσει τα παραπάνω στοιχεία στην πολιτική πρόταση του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Είναι στόχος πολιτικά ανατρεπτικός, κοινωνικά αναγκαίος και λαϊκά κατανοητός, αντίστοιχος του συσχετισμού δυνάμεων και της δυναμικής αλλαγής του σε επαναστατική κατεύθυνση. Είναι στόχος ανοιχτός «προς τα κάτω», καθώς μπορεί να συμπυκνώσει πολιτικά τις καίριες διεκδικήσεις του κινήματος και την πολιτική του αντιπαράθεση με τους πυλώνες της αντιδραστικής επίθεσης. Αλλά και «προς τα πάνω», καθώς αποτελεί γέφυρα προσέγγισης στην επαναστατική κατάσταση, επιτάχυνσής της και συγκρότησης του υποκειμένου που θα επιβάλει τη νικηφόρα έκβαση της αντικαπιταλιστικής επανάστασης.
Ο διάλογος πάνω στα ζητήματα που άνοιξε η συζήτηση συνεχίζεται μέσα από τις σελίδες του Πριν την ιστοσελίδα του ΝΑΡ. Επόμενο βήμα της πορείας προς το 3ο συνέδριο του ΝΑΡ είναι το Πανελλαδικό Σώμα για το σύγχρονο κοινωνικό και πολιτικό υποκείμενο της επανάστασης, που θα αποτελέσει ξεχωριστή συμβολή στον προβληματισμό πάνω στην πρόταση για ένα νέο κομμουνιστικό φορέα που θέτει το ΝΑΡ
*από την εφημερίδα ΠΡΙΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου